This day has been a very busy one for me. I and other co-employees (Sir Chris, Madam Reggie, Miss Erlin, and the driver kuya Edwin) went to Mamplasan, Laguna to visit the Plant Area of one of the suppliers of our company. We spent the whole day auditing and checking the quality of their products. Most of our findings were about their products being processed outside their Clean Room Area. We questioned the cleanliness and their control on how to keep and maintain their products free from dust and dirt even before they will reach our company. Another thing is the safety of their workers. We observed that most of their workers do not wear Personal Protective Equipment (PPE) to somehow prevent them from accidents because of their unsafe condition and environment. As a whole, most of our findings were admitted and accepted its veracity, and hopefully would be considered by them to make corrective actions and countermeasures.
We left the plant site at about 3:30 PM, earlier than the usual 5 PM dismissal so as to avoid heavy traffic during rush hour. We managed to arrive back in Pampanga at about 6 PM.
Tama na ang kaka-English. Dumudugo na ang ilong ko dahil nauubusan na ako ng ingles. Hehehe. Gusto ko lang naman sabihin na habang bumabiyahe kami pauwi (na nataon na magtatakip-silim) ay ino-obserbahan ko na ang kalangitan. Doon ako nagsimulang mayamot dahil nakikini-kinita ko na na magiging maulap ang buong gabi na inaasahan ko na kabaligtaran ang mangyayari.
Pero bigo ako. Nagka-stiffed neck na yata ako sa kakatingala sa kalangitan bawat minuto na magdaan. Wala talaga. Hindi ko talaga makikita ang Total Lunar Eclipse na matagal-tagal ko ring inabangan.
At hindi ako nagkamali. Wala akong nasaksihan. Happy Fiesta na lang sa amin! (Fiesta talaga sa baranggay namin ngayon.)
Kung sa bagay, naka-witness na rin naman ako ng ganitong phenomenon. Huling Lunar Eclipse na nasaksihan ko ay tatlo o apat na taon na yata ang nakalilipas. Hindi talaga ako natulog hanggang alas-kuwatro ng madaling araw dahil inaasahan na magsisimula ang pagdaan ng anino ng mundo sa kabilugan ng buwan sa ganap na alas-dos ng madaling araw. At nangyari nga iyon.
Sa ngayon, tila umuwing-luhaan muna ang eksena ko. One thing is for sure: I just have to wait for February 2008 to finally witness again this spectacular event (well for me) that is rarely seen in the sky.
We left the plant site at about 3:30 PM, earlier than the usual 5 PM dismissal so as to avoid heavy traffic during rush hour. We managed to arrive back in Pampanga at about 6 PM.
Tama na ang kaka-English. Dumudugo na ang ilong ko dahil nauubusan na ako ng ingles. Hehehe. Gusto ko lang naman sabihin na habang bumabiyahe kami pauwi (na nataon na magtatakip-silim) ay ino-obserbahan ko na ang kalangitan. Doon ako nagsimulang mayamot dahil nakikini-kinita ko na na magiging maulap ang buong gabi na inaasahan ko na kabaligtaran ang mangyayari.
Pero bigo ako. Nagka-stiffed neck na yata ako sa kakatingala sa kalangitan bawat minuto na magdaan. Wala talaga. Hindi ko talaga makikita ang Total Lunar Eclipse na matagal-tagal ko ring inabangan.
At hindi ako nagkamali. Wala akong nasaksihan. Happy Fiesta na lang sa amin! (Fiesta talaga sa baranggay namin ngayon.)
Kung sa bagay, naka-witness na rin naman ako ng ganitong phenomenon. Huling Lunar Eclipse na nasaksihan ko ay tatlo o apat na taon na yata ang nakalilipas. Hindi talaga ako natulog hanggang alas-kuwatro ng madaling araw dahil inaasahan na magsisimula ang pagdaan ng anino ng mundo sa kabilugan ng buwan sa ganap na alas-dos ng madaling araw. At nangyari nga iyon.
Sa ngayon, tila umuwing-luhaan muna ang eksena ko. One thing is for sure: I just have to wait for February 2008 to finally witness again this spectacular event (well for me) that is rarely seen in the sky.
1 comment:
hello blogger! lumipat ka na pala ng blogspot (matagal na?). i visit your gblog account dati nung kausuhan. you even featured mine once.
-amikus
Post a Comment