Ninong Henry

Disyembre na bukas pero parang wala lang, hindi ko maramdaman na magpa-Pasko na.

Napaka-busy kasi ng naging buhay ko this past few weeks.

Syempre, mas busy, mas maraming sitwasyon na nakaka-init na naman ng ulo.

Halos buong buwan ng Nobyembre ay wala kaming gimik ng mga college friends ko na supposedly every weekend namin ginagawa. Siguro mga busy rin sila.

Not until last friday when we watched Twilight at the movie house. Biglaan lang ang pagkikita namin. One of my friends texted me on that same day in the morning. Tutal, patapos na rin ang TS audit namin that day, eh sumama na rin akong manood.


About the movie... ok lang. Hehehe.. Lahat yata ng movie na pinanood ko this year ay wala akong masabi kundi "ok lang." Unlike before na talagang binubusisi ko talagang maige ang bawat pelikulang napapanood ko, ngayon parang wala lang.

Minsan kasi, kahit sa oras ng gimikan, panonood ng sine, time for relaxation, eh hindi ko maiwasang isipin ang trabaho. Masyado ko yatang kina-career ang pagiging buhay-manggagawa ko.

Last night, I got the chance to meet Joan and Jocs for dinner out. They are also two of my college friends. Kung nung biyernes ay sina Elmer and Glenn ang kasama ko, kagabi naman ay dalawang girl friends ko naman (babaeng kaibigan). :-)

We ate at Dencio's, pero parang hindi kami masyadong natuwa sa kinain namin. Hehehe. Sabi ko nga sa dalawa, mukhang puro di maganda ang narinig kong comment mula sa kanila about the food. In all fairness, mukhang may point sila. Hehehe.

Kanina, I attended the Christening of baby Calvin, may 4th inaanak. Unang baby siya nung co-employee ko. Masaya naman kanina kahit na hindi dumating yung ibang co-employees namin sa kumpanya. Wag ko kaya silang pansinin bukas? Hehehe.. Tamporista talaga ako...

O kaya naman, hindi ako sasama sa mga kagimikan nila this December. I really mean it. Hehehe.. Kasi ba naman, yung dalawang member ko na ini-invite ko for a night gimik this December, parang ini-ignore nila.. Pero ok lang, I understand their situation, may mga asawa't anak na kasi sila. Yung isang grupo naman, ini-invite ko na samahan naman ako sa binyag nga ngayon, pero pambihira, walang dumating sa kanila. So ang ending, baka i-ignore ko rin sila this season of gimiks, ganti-ganti lang yan. Hehehe.. And besides, loaded na ako ng mga gimik activities this month, with other set of friends. Yun lang!

Apat na ang inaanak ko... kumusta naman ako sa Pasko?

Shut... my mouth!

Isa sa mga masakit pakinggan na marinig sa isang boss ang katanungang ano ang ginawa namin kung bakit hindi namin na-accomplish ang kanyang pinapagawa.

Mahirap sagutin ang tanong na iyan, lalo na kung kilala mo ang boss mo na hindi tumatanggap ng eksplanasyon at katwiran. Sa bandang huli, "shut-up" na lang ang eksena namin.

The week that was... or should I say, ang buong buwan ng Nobyembre ay parang impyerno sa akin. In as much as I wouldn't want to be affected so much by work-related things, I can't help but think of what's really going on with my life at work. Have I had enough? Baka kakayanin ko pa?... The fact that I can't figure out my tolerance level... I am indeed feeling perplexities with regards to my situation right now.

Naka-ilang sermon ako sa mga nakalipas na araw. Sermon mula sa dalawa kong superior --si Poknat at si Polio aka "Pol". Tried and tested na ang dalawang iyan --hindi sila bukas sa katwiran at paliwanag. Shut up na lang ako...

Situation Sample #1:

Ako: "Sir, we've been busy for the past few days... maraming request mula sa Japan... sorry if we didn't manage to complete our report for Outflow Meeting."

Ang sagot ng boss: "Hindi valid reason ang busy!"

Ako: "Sir, mas prioritize namin ang Quality Meeting Report ngayon, yun ang pinaghahandaan namin."

Ang sagot ng boss: "Hindi natin maidadahilan sa Top Management na busy tayo, (etc.. etc..)"

Shut up na lang ako [Sabay sarado ang dalawang tenga para hindi na marinig ang mga nakakabwiset na panumbat ni boss]...


Situation Sample #2:

Boss: "Bakit hindi ka na ngayon nag-aattend ng daily morning meeting?"

Ako: "Sir kasi mas binibigyan ko ng time na i-meeting ang mga members ko since eto lang ang oras na naibibigay ko sa kanila. Minsan napapahaba ang discussion namin kaya hindi na ako nakaka-attend ng morning meeting ng Production. Then kanina pinatawag ako ng EHS department kasi nga may scheduled audit pala kami. Then pinatawag din ako sa TFT-Module department since may customer audit sila at may mga tanong tungkol sa Calibration." (Mahaba talaga ang ibinigay kong sagot sa kanya.)

Boss: "Bakit hindi ka nagpaalam kanina? Ako kasi ang tinatanong ng VP kung nasaan ka na at hindi ko alam ang sagot."

Ako: "Sir, emergency ang nangyari kanina. Pinatawag ako ng biglaan at hindi ko rin inasahan iyon."

Boss: "Kahit sa mga co-engineers mo hindi ka man lang nagpasabi na hindi ka makakapunta sa meeting."

Ako: "Sir wala akong nakita kaninang engineers or members natin nung time na pinatawag ako. Sa katunayan nasa hallway ako nung malaman ko na pinapatawag na ako sa itaas kaya hindi ko na nagawang magpaalam."

Boss: "Sa susunod magpaalam ka, ano bang problema sa pag-attend sa morning meeting?"

Shut up na lang ako. Dahil dapat alam nya ang sagot sa tanong nyang iyan. Ang Morning meeting kasi na iyan ay intended talaga sa mga Production Engineers. Meaning, puro output sa production ang pinag-uusapan dyan at singit lang kami (QA) kung may mahalaga lang kaming information or announcement. Naman! Gusto nya araw-araw kaming mag-attend dyan... Isang oras kaming nakatunganga sa meeting. Naman!

Situation Sample #3: (Nangyari lang this week)

Boss: Ano ito? Bakit hindi pa rin maayos ang mga documents nyo sa Customer Complaint? Alalahanin nyo na next week na ang TS Certification audit natin. H'wag ninyong hayaang kayo ang magiging dahilan kung bakit hindi papasa ang kumpanya natin sa audit na iyan! Kalahating milyon ang binayad ng kumpanya sa audit na yan, whether or not papasa tayo!

Kami: [Nagbigay ng kanya-kanyang dahilan]

Boss: Bakit ngayon nyo lang sinasabi na may malaking problema pala tayo? Ano ang ginawa nyo?

Kami: [Sinubukan pa ring magpaliwanag ng kung anu-ano...]

Boss: [High-blood mode] ... [Sinisisi kami... OA sa galit]

Kami: [Shut up mode]

Ako: [Deadma... Hehehe]

Good luck sa audit namin next week!

***

I don't know if I am doing wrong by expressing and telling my members that I want to resign. Baka kasi ma-unmotivate sila sa work... Kaya nga from now on, if they keep on asking me about my "imminent" resignation.. I just ceasely answer: "I love our company.. forever!"

November Rain

Heto ako... basang-basa sa ulan. Kahit may payong akong dala kanina, talagang to the max ang lakas ng buhos ng ulan... nabasa pa rin ako...

Si Quinta, sobra ang dalang ulan, kaya puro baha ang dinaanan ko kanina. Basang-basa tuloy pati sapatos ko.

Hindi naman kakaiba ang pag-ulan sa buwan ng Nobyembre. Katunayan, kung matatandaan natin, buwan ng Nobyembre nangyari ang mga malalagim na sakuna tulad ng landslides sa Infanta Quezon at ang malakas na bagyo na sina Winnie (not the Pooh) at iba pa.

Kaya nga ibayong pag-iingat na lang ang dapat nating gawin.

***

Kanina nag-brownout habang nasa loob ako ng CR sa kumpanya. Mga alas-syete ng gabi iyon. Katakot, walang emergency light sa loob at ako lang ang mag-isang nandoon. Nagkandarapa tuloy ako sa pagtakbo dahil sariwa pa sa aking alaala ang mga napanood kong horror show nung nakaraang Undas.. hehehe...

***

Muntik na akong hindi pumasok kanina sa trabaho. Nakakatamad kasi eh. Masarap talagang matulog kapag ganitong malakas ang ulan. So sige, tulog na ako.. hehehe.. Wala lang, ina-update ko lang ang blog ko. Saka na ako magkukwento ng mga nakakainis na nangyari sa akin the past few days..