Bagsik ni Frank

As of 12 noon... (courtesy of PAGASA)

As of the moment, Signal # 3 pa rin dito sa Pampanga. Kanina pang madaling araw nagsimulang humagupit ang hangin at dalang ulan ng bagyong si Frank. Buti na lang at Sunday ngayon, walang pasok. Pero kahapon pa lang ay inabisuhan na kami sa opisina na kung sakaling mananatiling signal #2 pataas dito sa Pampanga ay h'wag na lang daw kami pumasok. We'll see...

Wala akong ginawa maghapon ngayon dito sa bahay kundi manood ng tv, mag-internet at magtext. Thank God sandali lang yung naranasan naming brownout.

Ka-text ko kanina si Lea, yung friend kong nurse na nakilala ko sa G-blogs. Year 2005 pa kami nagkakilala pero hanggang ngayon di pa kami nagkikita sa personal. Hehehe... There are times na muntik-muntikan na kaming magkita lalo na nung nagka-boyfriend sya dito sa Pampanga, na isa ring G-blogger noon. Hehehe. Pero hindi talaga nagkaroon ng chance na magkita kami. But honestly, I already treat Lea as a true friend, not just a cyberfriend or something like that. I don't know, but previously I didn't believe that it is possible that a person whom I didn't ever see would become one of my closest friends. Now I know...

Nai-kwento pala kanina ni Lea na pinagselosan pala ako ng ex-bf nyang yun. Hahaha. Tinawanan ko talaga. Schoolmate ko pa man din yung ex-bf nya. Hehehe... Anyway, naging kaibigan ko rin naman yun sa G-blogs din, at nagkakasundo naman kami nun...

Hindi ko lang lubos maisip na pinagselosan ako nun. Naalala ko tuloy nung nasa kabilang kumpanya pa ako, may naging friend din ako dun na may asawa at anak na. Naging close friend din kami, actually hindi lang naman siya yung naging close friend ko sa grupo na yun. I was surprised din nung inamin nya mismo sa akin na pinagselosan pala ako ng asawa nya na na-meet ko one time nung mag-ninong ako sa anak nila. Kumusta naman yun? Tinawanan ko rin yun deep inside. But still, I felt worried because she told me that sometimes yun ang pinagmumulan ng away nilang mag-asawa.

Wala naman akong magawa sa puntong iyon. Ang alam ko lang, hindi ako dapat maging guilty.

***

Hindi pa rin tumitila ang ulan hanggang ngayon. Mukhang wala nga kaming pasok bukas ah. Hehehe... Gusto ko yun! Gusto ko rin kasi munang magpahinga dahil sa sunud-sunod na trabaho sa opisina. Physically siguro hindi ako ganun napapagod. Pero recently, exhausted ako lagi mentally. Mukhang Busy-Birthday na naman ang magiging eksena ko nito. In a way, magkakaroon sana ako ng kakaibang birthday ngayong taon. Pero na-reschedule ang business trip namin ng mas maaga. And by the time na dumating ang kaarawan ko, everything will be normal na. Hayun, marami na ring nagpaparinig ng birthday blowout, as if close kami. Hahaha.. Ang sama ko naman.

Be careful what to wish for...

...'Cause you just might get it all......and then some you don't want...

Tama nga naman. Kung hihiling tayo, h'wag yung sobra-sobra. Kaya agree ako sa kantang ito ni Chris Daughtry. Everytime I hear that song (Home), naaalala ko ang Christmas Party namin nung December, kinanta kasi ito ng isang banda na nag-perform nung gabing iyon. Hay, ang bilis naman ng panahon. Kailan lang eh panahon ng kapaskuhan, ngayon mag-papasko na naman! Hehehe...

Lalo pang bumibilis ang panahon para sa mga taong busy. Hindi ko namamalayan na lumilipas na ang panahon, at next month eh kaarawan ko na naman. And I wish to have a different birthday celebration, 'yan ay kung makakapag-celebrate nga ako sa araw na iyon.

***

Wala na naman akong ibang maikukwento ngayon maliban sa pagiging abala ko sa nakalipas na mga araw. Wala pa ring pagbabago -- ang work environment, ang mga tao, at lalung-lalo na si boss. Tumaas na ang presyo ng bilihin, ang bigas, gasolina, pamasahe, pero wala pa ring pagbabago kay boss, kuripot pa rin. Well, lalo lang siguro siyang magkukuripot ngayon dahil sa sitwasyon ng ekonomiya natin ngayon. Hehehe.. ang weird naman nun, ekonomistang-ekonomista ang dating ko.

Tama na nga ang ekonomiya, ekonomiya pa rin naman 'yan.

Naalala ko tuloy yung nangyari kanina sa isang meeting namin. Mataas ang tensyon sa meeting na iyon, gayung nagsagutan ang isang Manager at isang Japanese Support dahil sa miscommunication. At dahil nga kumukulo na ang dugo ng Hapon na iyon, nagawa nyang pahiyain yung isang Engineer dahil sa report nya. Kawawa naman.

Para sa akin, hindi na kailangan pa sanang umabot sa ganon. Ang lahat naman ay nadadaan sa mabuting usapan. Naniniwala pa rin ako sa ganon.

Pero dahil nga sunud-sunod ang problemang dumarating sa Production, nagkakainitan na ng ulo. Kung sa bagay, sino ba naman ang hindi iinit ang ulo sa shipback ng customer na mahigit 250,000 pieces of products. At pati ang section ko ay nawindang sa papalit-palit na Template na pinagawa nila sa amin para nga sa re-inspection ng mga iyon. Kumusta naman kaya ang Cost of Poor Quality namin ngayong buwan na ito??? Well, target not achieved, that's for sure!

***

Kaya nung Sabado, nanood na lang kami ng sine ng mga friends ko. Hehehe. Incredible Hulk. Pwede na!

Kwento ko lang...

Hindi na ako masyadong nakakapag-update dito sa blog ko. As usual, busy ang dahilan ko dyan --sa work, sa mga lakwatsa at sa ilang bagay na inuubos talaga ang oras ko sa buong araw.

Regarding sa work, exhausted talaga ako sa mga nakaraang araw. Iyong routinely work ko dati, medyo nag-iiba na ngayon. I have to work with people from other departments. I have to lead the MSA team, one of the requirements of ISO/TS Certification. I have to lead the ECC campaign, an inter-department campaign to eliminate that product defect. Pakana na naman kasi yan ni boss. Sinasabak na naman nya ako.

My office-mate and at the same time my seat-mate Deborah has already resigned. Medyo malungkot pero ganun naman talaga, come and go. Kung may aalis, may darating. At syempre, hindi naman ganun kadaling makipag-close agad sa pumalit sa kanya.

Si boss, ganun pa rin. During our JQA audit last month, napikon talaga ako sa kanya. Ninenerbyos lalo ako sa kanya kapag ino-audit ang section ko. Imbes na i-uplift nya kami, ayun nauuna pa siyang mag-alboroto kapag naiipit kami sa audit. Hindi ko mai-explain ng mabuti rito pero yun na yun. Nakakainis siya!

Si boss Japanese VP naman, kinukulit ako lagi sa passport ko. Eh sinasagot ko naman na meron na ako. Parang gusto lang nya akong kausapin lalo na kapag nasa mood siya. Moody rin kasi yun.

Anyway, last night we watched Narnia. Ok lang.

Oh, tomorrow wala akong pasok. Swap kasi sa Independence Day. Makakapagpahinga ako dahil sinisipon ako ngayon. Ganyan kasi ang panahon, extreme. Sobrang init, then sobrang lakas ng ulan.

Summer 2008 is Over! Well, at least here in the Philippines...

Morong Bataan