Nagluluksa pa rin ang aming pamilya sa pagkamatay ng aking lola noong April 10. Namatay siya sa ospital dahil sa kumplikasyon dulot ng kanyang sakit na diabetes. Huling dalaw ko sa kanya sa ospital ay noong April 8, linggo ng pagkabuhay. Malungkot dahil sa edad nyang 71, eh di na nya nakayanan pa ang mabuhay.
Mabait ang lola kong iyon. Hindi na mabilang ang mga tulong na ginawa nya sa amin, sa kanyang mga apo. Pero, life is full of surprises. Hindi natin mapipigilan ang kagustuhan ng nasa itaas. Noong gabi bago siya lagutan ng hininga ay sumugod lahat sa ospital ang kanyang mga anak (except sa isa na nasa abroad) dahil nahihirapan na siyang makahinga. Hanggang umaga ay respirator na lamang ang bumuhay sa kanya...
Hindi ko napigilang lumuha habang siya'y inililibing sa El Retiro Cemetery, katabi ng puntod ng aking lolo (sumakabilang-buhay noong 2002). Pero panatag ang aking kalooban na silang dalawa ay nasa mabuti nang kalagayan.
And life must go on...
No comments:
Post a Comment