Thank God wala nang masyadong tanungan pang nangyari... wala naman kasi akong criminal records.
Then dahil maaga pa, pinakain muna kami ni lolo sa isang cafe. Ang mahal in fairness. As usual, si lolo naman ang nagbayad.
Then we bought some pasalubong para sa mga Hapon na empleyado ng mother company namin dun. Hayun, mga pastilyas, dried mango, and something like that ang mga pinamili namin sa kanila. Then proceed na kami sa Departure Area, isa na namang checking of passport at boarding pass ang nangyari... pero pansin ko lang, mga Pilipino lang ang chine-check... hmmmm... unfair si kuya! Mukha ba kaming mga suicide bombers???
Gate 14 kami... ang dami nang naghihintay, may bata, matanda, foreigner at mga feeling foreigner.. hehehe. In fairness, wala akong namataang grupo ng mga Japayuki. Hehehe.. Mahigpit na yata sa Japan with regards to foreign entertainer.
Isang oras din kaming tumunganga dun at naghintay. Buti pa yung Gate 13 heading for Hongkong, umalis na... na-excite tuloy ako. Hehehe... So binasa ko na lang yung mga last minute text messages from some relatives and friends na nagpapaalam. Hehehe.. As if naman years ang stay ko sa Japan. Hahaha. (itutuloy...)
No comments:
Post a Comment